Met ieniemienie stappen
Kun je zelfs een marathon lopen

Misschien duurt het jaren. Maar eens zul je de FINISH BEREIKEN. Ik heb al vroeg in mijn leven het ieniemienie-stappen-plan verzonnen. Ik denk dat ik een jaar of tien was toen ik ermee begon. Topografie op de lagere school. Ik begon gewoon met één plaats. Wiskunde op de middelbare school. Ik begon met het maken van mijn huiswerk, met één som. Tijdens mijn studie aan de hogeschool. Ik las eerst één alinea, toen één paragraaf, daarna één hoofdstuk. Allemaal heb ik ze afgemaakt: de lagere school, de middelbare school én de hogeschool. De universiteit deed ik op mijn sloffen, want dat vond ik leuk.

Op een gegeven moment zie je het resultaat

Ik was laatst verbaasd. Hoe kán het toch, vroeg ik mezelf af, dat ik ZARA’S LIFE heb opgezet terwijl ik zo ontzettend ziek ben? Hoe komt het dat mijn huishouden me nog steeds vloert, maar dat ik wél wetenschappelijke artikelen lees? Waarom raak ik steeds opnieuw mega overprikkeld door mijn kinderen, maar kan ik wel deze blog schrijven? Het eerste deel van het antwoord is dat ik hulp heb van een nerd die snapt hoe je een website maakt. Wel een stoere nerd (ja, die bestaan :-)). Het tweede deel van het antwoord is dat schrijven voor mij net zoiets is als eten en slapen. Ik kan niet zonder en als ik schrijf verdwijnt de tijd. Ik schrijf al mijn hele leven. Tijdens mijn jongere jaren hield ik een dagboek bij. Om gebeurtenissen te verwerken en dingen op een rij te zetten, zodat mijn hoofd het aankon.

Als je iets leuks doet, gaat het makkelijker

Taal is mijn passie. Heerlijk vind ik het om ingewikkelde zaken te ordenen tot een heldere tekst. Jarenlang schrijf ik al rapportages. Sinds ik ziek ben, schrijf ik columns. Daarmee verwerk ik de moeilijkheden die tijdens mijn burn-out op mijn pad komen: tegenstand, depressie, druk om dingen te doen die ik niet kan, onmacht. Om niet steeds opnieuw te hoeven vertellen hoe het met me gaat, stuurde ik die verhalen naar vrienden. Zij waren enthousiast en stimuleerden me door te gaan. Nu post ik ze op Zara’s Life. Het derde deel van het antwoord is dus dat ik het ieniemienie-stappen-plan toepas. Zélf verzonnen, als tienjarig meisje, láng voordat ik wist dat ik ADD heb. Ik heb er al mijn hele leven baat bij.

De ieniemienie-stappen-methode is AD(H)D-proof

Hij is namelijk erg overzichtelijk. Je begint gewoon met één stap. En dat kun je zo vaak doen als je maar wil. Je hoeft niets te plannen en niet vooruit te denken. Gewoon één ding doen: maken, uitzoeken, zeggen, wát het dan ook is. Het prettige van de methode vind ik dat hij heel makkelijk is toe te passen. Je voelt hem misschien al aankomen: Je neemt gewoon één stap. En die stap kun je zo ieniemienie maken als je maar wil, nét zolang totdat ie klein genoeg is om hem te kunnen zetten. Dat is heel fijn, vooral als je geen energie hebt, zoals ik.

Ook bij een burn-out kan het helpen

Dat heb ik zelf ervaren. Een voorbeeld uit mijn huidige leven. Ik vind het doen van boodschappen nog steeds een hele zware klus die me volledig uitput. Gelukkig heb ik een boodschappenlijst, ooit gemaakt in mijn computer. Ik begin met het opschrijven van één ding. En als dat teveel voor me is, dan begin ik met het klaarleggen van mijn boodschappenlijst. Eerst deed ik drie dagen over het doen van de boodschappen. Inmiddels gaat het iets voorspoediger. Mede omdat mijn dochter van tien me helpt. Die interventie was een gouden vondst. Ze is namelijk snel, enthousiast en houdt me bij de les als ik weer eens ben afgeleid.

Of het wel vlug genoeg gaat? Via het ieniemienie-stappen-plan? Nou, nee, natuurlijk niet, ik voel me vaak enorm gefrustreerd en overweldigd door alles wat ik eigenlijk zou moeten doen en nog niet kan. Dan baal ik als een stekker. Maar er zijn ook momenten zoals nu, waarop ik trots ben op mijn resultaat. Behaald in ieniemienie stappen.

0 0 votes
Artikel waardering
Subscribe
Abonneren op
guest

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments