Ik ben ermee gestopt

Met die medicijnen voor mijn ADD

Dexamfetaminen heten ze. Weer eens iets anders dan Ritalin waar iedereen inmiddels een mening over heeft. Mijn ADD-medicijnen Dexamfetaminen, in de volksmond Dex, zouden ervoor zorgen dat mijn lichaam meer dopamine aanmaakt. En die extra dopamine zou er weer voor zorgen dat mijn hersenen makkelijker met elkaar communiceren. Waar het nodig is dan. In de prefrontale cortex, dus het voorste deel van mijn hoofd. Daar schijnt mijn aandacht te zitten. Nou, het enige wat gestimuleerd werd, waren mijn zenuwen.

Je denkt het goed, hier overdrijf ik een beetje. Maar ik moest elke drieënhalf uur nieuwe medicijnen slikken omdat mijn stofwisseling zo snel is. En je raadt het al: ik vergat het nogal vaak. Natuurlijk had ik een trucje, want ik ben inventief: via een timer op mijn telefoon klonk elke drieënhalf uur een prachtig melodietje dat me aan mijn Dex herinnerde. Maar ook dat melodietje begon me te stresseren. Dus ik stopte met de timer. Dat was het begin van Dex’ einde. En nu ben ben ik helemaal gestopt. No more Dex. Sinds drie dagen.  Ik heb mijn Dexamfetaminen de deur gewezen. Anderhalf jaar na mijn ex. Vanzelfsprekend ben ik niet zómaar gestopt.

Ik heb het eerst grondig onderzocht

Ik heb met mijn psychiater overlegd of ik af en toe zonder mijn medicijnen kon. Of ik daar geen afkickverschijnselen van zou krijgen. Haar antwoord – wat ik al vermoedde – dat is geen enkel probleem. De reden – die ik al kende – aan het einde van elke dag zijn de medicijnen HELEMAAL uit mijn lichaam VERDWENEN. Dus dacht ik: als ik af en toe kan stoppen, kan ik ook gewoon helemaal stoppen. En aldus geschiedde.

Wat ik merk nu ik ben gestopt met de medicijnen voor mijn ADD?

Eerlijk? Vrij weinig. Ik voel me hetzelfde als mét die medicijnen. Op drie dingen na dan. Ten eerste hoef ik ze niet steeds in te nemen en dat is erg ontspannend. Ten tweede: IK SLAAP nóg beter dan ik afgelopen tijd al begon te doen. Afgelopen nacht bereikte ik de NEGEN uur grens. Dat is erg goed nieuws want slaap is mijn belangrijkste medicijn tegen mijn burn-out.  Ten derde: ik heb geen bijwerkingen meer. En die mis ik niet. Integendeel. De bijwerkingen die ik had als ik mijn Dex (weer) eens te laat innam, waren namelijk niet leuk.  Als ik mijn tweede of derde Dex-inname te laat nam, of als ik teveel had gedaan waardoor mijn medicijnen eerder waren uitgewerkt dan drieënhalf uur – en dat merkte ik altijd pas achteraf – , kwam ik in een soort afkick-toestand, ook wel ‘rebound’ genoemd. Die afkick-toestand was als volgt. Ik raakte geïrriteerd, kreeg enórme koppijn en eetbuien, in mijn geval niet erg want ik ben slank. Ook werd ik rusteloos, in mijn geval wel erg want dat vond ik vervelend waardoor ik nóg geïrriteerder raakte en mijn rebound-afkick-toestand erger. Tot mijn grote ergernis.

Hoe het nu met mijn concentratie is?

In het Dexloze tijdperk? Goede vraag. Mijn concentratie is onveranderd. Ik blijf verstrooid en afgeleid bij stomme saaie dingen en ik ben hypergefocused bij dingen die ik interessant, leuk, lekker of een combinatie daarvan vind. De toename in concentratie die ze anderhalf jaar geleden bij me vonden toen ik tijdens mijn ADD-onderzoek werd getest op medicatie, was vast significant, maar niet relevant. Óf, en dat sluit ik niet uit, mijn concentratie is de afgelopen periode toegenomen door mijn drastisch aangepaste eetpatroon. Maar daarover een andere keer meer. In mijn volgende blog. Als ik eraan denk.

Noten:

1.Inmiddels gebruik ik natuurlijke middelen waarbij ik baat heb. Zo gebruik ik magnesium en CBD-olie. Daarnaast wandel ik en doe ik aan yoga, dat helpt ook enorm.

2. Ik heb geregeld dat ik erover denk om toch weer met de medicatie te beginnen. Bijvoorbeeld als ik lovende verhalen erover lees van anderen. Of wanneer ik me weer eens lusteloos voel. Zoals nu. Maar op dit moment heb ik te weinig fut om het te regelen, dus blijft het zoals het nu is. Gebruik ik natuurlijke middelen, zoals beschreven bij de eerste noot. Onlangs heb ik ook bottenbouillon toegevoegd aan mijn lijstje met natuurlijke middelen En doe ik aan Intermittent Fasting. Ten minste, als ik niet smokkel en stiekem toch ga eten in de avond :-).