Hoe hou ik mijn energie bij me zodat ik herstel van mijn burn-out?
Ik had vanmorgen een gesprek met mijn psycholoog. En het was nodig ook. Ik voelde me compleet overprikkeld. Mijn gedachten en emoties waren in de vroege ochtend al volledig met me op de loop gegaan. Want ik kan niet eens rustig opstaan in mijn eigen huis, zo vertelde ik haar. Door mijn kinderen. De hele tijd wordt er een beroep op me gedaan. Of wordt er gekibbeld. Om niets. Deze morgen werd ik ervan beschuldigd dat de washandjes op zijn. En de onderbroeken. Terwijl ik mijn kinderen al dagen vraag om na te gaan of er nieuwe washandjes of onderbroeken nodig zijn, dan konden we die kopen. Natuurlijk was dit niet zo. Tot aan vanmorgen. Het huis was te klein, vooral voor mijn ADD-dochter die er absoluut niet tegen kan als dingen anders gaan dan zij wil. Puntje bij paaltje heb ik haar een paar uur naar haar vader moeten sturen. Beter dan dat ik als een dolle mina tegen haar loop te razen.
Maar het heeft wel iets opgeleverd. Dit gezeur en gedoe. Namelijk een nieuw inzicht. Waarmee ik iets kan. Mijn psycholoog wees me erop dat ik door mijn verbeterde slaap eindelijk energie opbouw en nu is mijn belangrijkste taak om deze energie bij me te houden. Dat is een hele uitdaging met mijn kinderen om me heen. Maar goed, we zijn aan het brainstormen geweest en zijn uitgekomen op de volgende drie manieren.
1. Bewaar de rust
Dit klinkt nogal zijig als het er zo staat. Maar het is het niet, het is juist heel praktisch en behulpzaam. Wat ik ermee bedoel is dat het belangrijk is om rustmomenten in te lassen waarin NIEMAND je kan lastigvallen. Voor mij is dat vooral in de ochtend van belang, tijdens het opstaan, zodat ik mijn dag ontspannen begin. In mijn geval betekent dit: bel uit de deur, telefoon uit en mijn slaapkamerdeur dicht. De belangrijkste aanpassing die ik heb doorgevoerd is de volgende. Ik laat mijn kinderen hun – veelal overvloedige – verzoeken op briefjes schrijven zodat ik ze op een zelfverkozen tijdstip kan lezen. Dit werkt al best aardig. Krijg ik een bijvoorbeeld briefje met de tekst: “Mag ik een ijsje als toetje?” En ik kan dan kiezen uit de vakjes ‘ja’ en ‘nee’. Handig, ik hoef alleen maar een kruisje te zetten. Mijn kinderen denken echt al met me mee. Ah, net kreeg ik een leuke. Ik voeg hem ff in, krijg je een beter beeld van hoe lief mijn kinderen kunnen zijn (en ik ook, want ik heb ‘ja’ aangekruist).
2. Maak voorvallen niet groter dan ze zijn
Deze tip is soms best ingewikkeld in de praktijk. Het gaat erom dat als mijn kinderen wéér eens niet naar me luisteren, ik dan niet denk: “Gisteren deden mijn kinderen dit ook al niet. En eergisteren. En afgelopen week. En vorig jaar. En 10 jaar geleden moest ik ook al alles alleen doen. Ik sta er ALTIJD alleen voor.” Voel je hem? Het wordt een groot voorval op deze manier. Terwijl het er bijvoorbeeld alleen maar omgaat dat – ondanks mijn talloze instructies – de afwasmachine weer zeer onhandig is ingeruimd. Met de kopjes zoals je eruit drinkt in plaats van omgekeerd. Zodat al het water erin blijft staan :-(.
3. Wees standvastig
Deze vind ik zelf behoorlijk lastig. Het houdt in dat als ik eenmaal iets heb gezegd, ik voet bij stuk houd. Zoals laatst toen ik had gezegd, na slecht gedrag van al mijn kinderen: “We gaan morgen NIET uit ontbijten.” Dan moet ik dat dus ook niet doen. Je raadt vast al dat ik dat wel heb gedaan. Dan ga ik de boot in, nemen mijn kinderen me niet meer serieus. Inmiddels heb ik me herpakt. Mijn oudste mocht vandaag ECHT NIET naar het strand. Wel mocht ze naar haar sport bij goed gedrag. Aldus geschiedde.
Mijn twee jongsten zijn gezellig spelletjes aan het doen. Dat geeft me energie. Ik ga ze belonen. Direct. Met ananas en watermeloen. Ben zo terug…… Oeps, het liep anders, ze gaven me een grote mond toen ik ze om een kleine gunst vroeg. Nu zit mijn middelste dochter buiten. In haar pyjama. Kan ze nadenken. En mijn jongste is het betreffende klusje aan het uitvoeren. Niet dat het me helpt, want elke stap moet ik opnieuw uitleggen….. Zucht. Ze wilde het gewoon niet. En dat liet ze me blijken door zeer weerbarstig gedrag. Inmiddels is ze in haar slaapkamer. Ik heb haar rusttijd een half uur vervroegd. Kan ook zij nieuwe energie opdoen.
Ter plekke verzin ik nog een vierde tip die te maken heeft met tip 3 om standvastig te zijn. Deze luidt: negeer irritante geluiden. Dat probeer ik nu te doen. Van mijn middelste dochter die enorm kabaal maakt omdat ze naar binnen wil. Dat mag ze. Zodra ze zich goed gedraagt. En dat weet ze. Ik heb dat haar al duizend keer uitgelegd dus dat hoef ik niet nog eens te doen. Het geluid wordt langzaamaan iets zachter. Ik ga eens kijken hoe ze zich gedraagt.
Heel slecht helaas. Het kwam bijna tot een handgemeen. Vanuit haar dan. Ze zit weer buiten. Vandaag laat ik haar niet meer binnen en straks komt haar vader haar ophalen om bij hem te slapen. Mijn hart bloedt. Maar mijn energielek is gedicht. En morgen zal het beter gaan.
Noot
