Er is veel onwetendheid over wat een burn-out is
“We MOETEN echt een keer een bakkie doen.” Een goed bedoelde maar door mij verafschuwde opmerking. Want ik moet al zoveel, ik MOET opstaan, ik MOET voor mijn kinderen zorgen, ik MOET koken, ik MOET die verrekte verstopte afvoer maken en ik MOET naar het UWV, in de hoop dat ik een ziektewet uitkering krijg. Want ik ben ziek, erg ziek. Ik zeg mensen tegenwoordig maar dat ze moeten doen alsof ik in het ziekenhuis lig. Daar moet ik niets. En vooral geen bakkie doen. Daar ben ik voor mijn rust. Om aan te sterken.
De onwetendheid en daardoor ongepaste reacties uit mijn – helaas ook directe – omgeving, is me een doorn in het oog. Maar wat ik nóg ernstiger vind, is dat professionals, die beter zouden moeten weten, zoals artsen en hulpverleners, handelen vanuit de visie dat een burn-out tussen de oren zit. Ze noemen dit EMOTIONELE uitputting. De patiënt voelt zich uitgeput. Deze visie is gebaseerd op een definitie van de psycholoog Maslach. Uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, heeeel lang geleden dus. Er schuilt in deze visie een groot gevaar. Namelijk dat artsen en hulpverleners concluderen dat burn-out patiënten de uitputting welliswaar ervaren, maar dat het in de praktijk allemaal wel meevalt. Ze adviseren dan vaak cognitieve gedragstherapie. Net als bij mij. Als je anders gaat denken en niet zo pietje precies doet, word je vanzelf weer beter. Nou, niet dus!
Een burn-out is geen psychisch probleem, maar een fysiek probleem
De laatste jaren komt langzamerhand aandacht voor een andere visie op burn-out. Een biofysiologische benadering. Deze – ook nog eens wetenschappelijk onderbouwde – visie gaat ervan uit dat een burn-out fysiek is. Volgens deze visie is er bij een burn-out sprake van:
- Lichamelijke uitputting
- Cognitief functieverlies
- Emotionaliteit
- Slechtere gezondheid (omdat je immuunsysteem, bloeddruk, hartritme, ademhaling en spijsvertering veranderen).
Dit zijn allemaal fysieke elementen. Het heeft volgens deze benadering dan ook geen zin om te babbelen over wat je anders kunt doen en hoe je anders kunt denken. Je moet namelijk eerst biologisch en fysiek herstellen. Babbelen komt daarna pas. Het enige wat helpt is: RUST RUST en nog eens RUST. Net als bij mij. Sinds ik de belangrijkste stressor heb ontslagen, waardoor ik twee keer zoveel slaap en dus uitrust, is mijn herstel begonnen.
Geef mensen met een burn-out rust
Rust klinkt wel wat vaag, zul je misschien denken. Hoe geef je iemand rust?* Ik kan je vertellen wat míj helpt. Een gezonde maaltijd brengen helpt. Dan hoef ik niet te koken. Ruim je direct ook even de vaatwasser uit? Daar heb ik nog steeds de puf niet voor. Mijn drie kinderen een dagje onder je hoede nemen helpt me ook enorm. Een uurtje is ook al geweldig. Dan kan ik slapen. Of die verrekte verstopte afvoer maken. Wat zeg je? Wil jij dat voor me doen? Top. Als ik maar geen bakkie moet doen. Dat kan ik altijd nog. Op mijn eigen tijd. In mijn eentje of in zelfverkozen uiterst rustig gezelschap. Drink ik een latte macchiatto. Heet en verrijkt met appeltaart en échte slagroom. Zo rust ik uit.
Noten:
* Als je méér wil lezen over rust, ga dan naar mijn blog: ADHD door slaapgebrek
De bron is een heel lang artikel, maar ik verzeker je, als je dít gelezen hebt, ga je mensen met een burn-out écht beter begrijpen. Zo niet, vraag het mij gewoon via een reactie, ik antwoord je graag, niet omdat ik dat moet maar omdat ik dat WIL ;-).
Bron:
Tijdschrift voor Psychotherapie
